تاثیر هشت هفته برنامه تمرینی اتاگو و تای چی بر خطر افتادن و تعادل سالمندان مرد

مقدمه و اهداف طراحی برنامه­های تمرینی و اثربخشی آن در جهت کاهش میزان خطر سقوط و بهبود تعادل سالمندان مورد توجه بسیاری از محققان می­باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر هشت هفته برنامه تمرینی اتاگو و تای­چی بر خطر سقوط و تعادل سالمندان مرد بود. مواد و روش­ ها تعداد 36 مرد سالمند بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه (تمرین اتاگو، تای­چی و کنترل) قرار گرفتند. میزان خطر سقوط با استفاده از پرسش­نامه مقیاس کارآمدی سقوط و تعادل با استفاده از جابه­جایی مرکز جرم قبل و بعد از برنامه تمرینی اندازه­گیری شد. سپس آزمودنی­های گروه تمرین تای­چی و اتاگو به مدت هشت هفته به برنامه­های تمرین مورد نظر پرداختند. محاسبه جابه­جایی مرکز جرم با استفاده از داده­های کینماتیکی و با دوربین در وضعیت ایستادن ثبت شد. یافته­ ها نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر نشان داد که شاخص خطر سقوط و همچنین شاخص تعادل قبل و بعد از برنامه تمرینی در دو گروه تفاورت معنادار دارد. همچین نتایج تحلیل بین گروهی نشان داد که تمرینات اتاگو در مقایسه با تمرینات تای­چی اثرگذاری بیشتری بر شاخص خطر سقوط و شاخص تعادل دارد. نتیجه­ گیری به نظر می­رسد تمرینات اتاگو اثرگذاری بیشتری نسبت به تمرینات تای­چی در فاکتور تعادل و به ویژه در فاکتور خطر سقوط داشته است. با توجه به جزئیات برنامه تمرینی اتاگو پیشنهاد می­شود برنامه­های تمرینی که علاوه بر فاکتورهای تعادلی، فاکتورهای دیگر مانند قدرت و یا عملکردی بودن مهارت را مورد توجه قرار می­دهد، در کاهش خطر سقوط سالمندان اثرگذاری بیشتر داشته باشد.